Ο Δρ Barry Reisberg του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης περιγράφει τα επτά σημαντικότερα κλινικά στάδια της νόσου του Αλτσχάιμερ. Ο Δρ Reisberg είναι διευθυντής της Κλινικής Ηλικιωμένων του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και του Ερευνητικού Κέντρου Άνοιας. Σαφώς, η δουλειά του είναι πολύ σημαντική αφού είναι εκείνος που βοήθησε στην ανάπτυξη τριών από τις ήδη υπάρχουσες φαρμακευτικές μεθόδους της ασθένειας. Μάλιστα, είναι αυτός που ανέπτυξε την “παγκόσμια κλίμακα επιδείνωσης”, η οποία χρησιμοποιείται σήμερα σε πολλές διαγνώσεις.
Στάδιο 1: Φυσιολογικό
Στάδιο 1 – Εικόνα 1
Σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν είναι κάποιος, ενδεχομένως να μην αντιμετωπίζει αντικειμενικά ή υποκειμενικά συμπτώματα της γνωστικής λειτουργίας, ούτε αλλαγές συμπεριφοράς και διάθεσης, αλλά να έχει μια ομαλή καθημερινή ζωή. Αυτά τα άτομα τα ονομάζουμε ψυχικά υγιή, ή αλλιώς φυσιολογικά ή το πρώτο στάδιο.
Στάδιο 2: Φυσιολογική απώλεια μνήμης λόγω ηλικίας
Στάδιο 2 – Εικόνα 2
Οι μισοί ή ακόμη και περισσότερο άνθρωποι ηλικίας άνω των 65 ετών, αντιμετωπίζουν υποκειμενικά γνωστικές ενοχλήσεις ή / και δυσκολίες στη καθημερινότητα τους. Η φύση αυτών των υποκειμενικών ενοχλήσεων είναι χαρακτηριστική. Τα ηλικιωμένα άτομα πιστεύουν ότι δεν μπορούν πλέον να θυμηθούν ονόματα, όπως θα μπορούσαν 5 ή 10 χρόνια πριν. Επίσης, συχνά αναπτύσσουν την πεποίθηση ότι δεν μπορούν πλέον να θυμηθούν που έχουν τοποθετηθεί τα πράγματα τους, όπως έκαναν στο παρελθόν. Πολύ συνήθες φαινόμενο είναι ακόμη και η αντιμετώπιση δυσκολιών στη συγκέντρωση και στην εύρεση της σωστής λέξης όταν μιλάνε.
Διάφοροι όροι έχουν προταθεί για τη περιγραφη αυτής της κατάστασης, αλλά η κανονική απώλεια μνήμης λόγω ηλικίας, η άνοια, δηλαδή, φαίνεται να είναι η πιο σωστή.
Αυτά τα συμπτώματα, τα οποία, εξ ορισμού, δεν είναι τρανταχτά σε οικείους ή άλλους εξωτερικούς παρατηρητές του ατόμου, είναι γενικά ήπιας μορφής. Ωστόσο, σύμφωνα με κάποια πρόσφατα στοιχεία, τα άτομα με αυτά τα συμπτώματα χειροτερεύουν με ταχύτερους ρυθμούς από ό, τι παρόμοιας ηλικίας άτομα, τα οποία είναι απολύτως υγιή.
Στάδιο 3: Ήπια γνωστική εξασθένηση
Στάδιο 3 – Εικόνα 3
Τα άτομα σε αυτό το στάδιο αντιμετωπίζουν δυσλειτουργίες, τις οποίες δεν αντιλαμβάνονται οι ίδιοι, αλλά οι οικείοι τους. Αυτές οι δυσλειτουργίες διαπιστώνονται με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, το άτομο με ήπια γνωστική εξασθένηση μπορεί να κάνει επανειλημμένα ερωτήσεις για το ίδιο θέμα.
Η ικανότητα να αναλάβει εκτελεστικά καθήκοντά μπορεί να οδηγήσει σε μία επικίνδυνη κατάσταση. Συνήθως, τα άτομα που εξακολουθούν να εργάζονται, παρουσιάζουν μειωμένη απόδοση. Η ικανοτητα να μάθουν νέες δεξιότητες εργασίας είναι μειωμένη. Για παράδειγμα, δεν μπορούν να χειρίζονται με επιτυχία ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τα άτομα που δεν εργάζονται, αλλά σχεδιάζουν περίπλοκες κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως δείπνα, μπορεί επίσης να παρουσιάσουν μείωση στην ικανότητά τους να οργανώνουν τις εκδηλώσεις.
Άλλα άτομα, σε αυτό το στάδιο, ίσως να μην μπορούν να συγκετρωθούν σε ένα σγκεκριμένο θέμα με επιτυχία. Πολλά άτομα με αυτά τα συμπτώματα αρχίζουν να βιώνουν άγχος, το οποίο συνήθως είναι εμφανές.
Η διάγνωση ατόμων με αυτά τα ήπια συμπτώματα δυσλειτουργίας είναι ευμετάβλητη, ακόμη κι όταν μια επίλεκτη ομάδα υποψηφίων που είναι απαλλαγμένα από εμφανή ιατρικά ή ψυχολογικά ζητήματα θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν, ή να συμβάλουν στη μελέτη. Ένα σημαντικό ποσοστό αυτών των ατόμων δεν χειροτερεύει, ακόμη κι όταν παρακολουθείται συνεχώς για πολλά έτη. Ωστόσο, στην πλειονότητα των ατόμων με συμπτώματα τρίτου σταδίου παρουσιάζουν μία εμφανή πτώση και σαφή συμπτώματα της άνοιας, σε διάστημα περίπου 2-4 ετών. Τα άτομα που δεν καλούνται να εκτελέσουν πολύπλοκες επαγγελματικές ή / και κοινωνικές εργασίες, δεν εμφανίζουν συμπτώματα που να μπορούν να γίνουν αντιλληπτά από τον κοινωνικό τους περίγυρο, τουλάχιστον σε αυτό το στάδιο. Ακόμα κι όταν τα συμπτώματα παρατηρηθούν, η νόσος βρίσκεται συνήθως στη μέση ή κοντά στο τέλος αυτού του σταδίου, οπότε και ξεκινούν οι ανησυχίες για κλινική συμβουλή. Κατά συνέπεια, αν και η εξέλιξη στο επόμενο στάδιο της MCI γίνεται συνήθως σε 2-3 χρόνια, η πραγματική διάρκεια αυτού του σταδίου, όταν αυτό είναι ακόμα προάγγελος της άνοιας, είναι περίπου 7 χρόνια.
H διαχείριση των ασθενών σε αυτό το στάδιο περιλαμβάνει την παροχή συμβουλών σχετικά με τη σκοπιμότητα της συνέχισης σε ένα σύνθετο και απαιτητικό επαγγελματικό ρόλο. Μερικές φορές, μια «στρατηγική αποχώρησης», με τη μορφή της συνταξιοδότησης, μπορεί να ανακουφίσει από το άγχος και την ψυχολογική ένταση.
Στάδιο 4: Ήπια νόσος Αλτσχάιμερ 
Στάδιο 4 – Εικόνα 4
Η διάγνωση της νόσου του Αλτσχάιμερ μπορεί να γίνει με μεγάλη ακρίβεια σε αυτό το στάδιο. Η πιο κοινή δυσλειτουργία σε αυτούς τους ασθενείς είναι η μειωμένη ικανότητα να διαχειρίζονται πολύπλοκες διαδικασίες της καθημερινής ζωής. Όπως το να διαχειρίζονται τα οικονομικά τους, να προετοιμάζουν γεύματα για τους επισκέπτες, καθώς και να κάνουν ψώνια για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Στο στάδιο 4, ο ασθενής φαίνεται να έχει δυσκολία στο γράψιμο, τη σωστή ημερομηνία και το σωστό λεκτικό ποσό της επιταγής. Κατά συνέπεια, ο σύζυγός έχει την εποπτεία της δραστηριότητας αυτής. Η μέση διάρκεια αυτού του σταδίου είναι 2 έτη.
Σε περίπτωση που η νόσος χειροτερέψει, τα συμπτώματα είναι εμφανή, σε αυτό το στάδιο. Για παράδειγμα, ο ασθενής δεν μπορεί να θυμηθεί μεγάλα πρόσφατα γεγονότα, όπως οι πρόσφατες διακοπές ή μια πρόσφατη επίσκεψη σε έναν συγγενή. Ομοίως, δεν θυμάται τη ημέρα της εβδομάδας, τον μήνα ή τις εποχές του χρόνου. Οι ασθενείς σε αυτό το στάδιο εξακολουθούν να θυμούνται τη διεύθυνσή τους, σωστά. Μπορούν επίσης να περιγράψουν σωστά, σε γενικές γραμμές, τις εξωτερικές καιρικές συνθήκες που επικρατούν και πολύ σημαντικά τρέχοντα γεγονότα, όπως το όνομα του Πρωθυπουργού. Παρά τα εμφανή ελλείμματα στις γνωστικές λειτουργίες, τα πρόσωπα σε αυτό το στάδιο μπορούν να ζουν ανεξάρτητα σε περιβάλλον τοπικών κοινωνιών. Ωστόσο, η διεκπεραιώση πολύπλοκων εργασιών στη καθημερινή ζωή μπορεί να μη γίνεται με επιτυχία. Για παράδειγμα, υπάρχει μια μειωμένη ικανότητα να διαχειρίζονται τα προσωπικά οικονομικά. Στο στάδιο 4, ένας ασθενής που ζει μόνος του, μπορεί να αντιμετωπίσει μία μορφή δυσκολίας στην πληρωμή του ενοικίου ή κάποιας άλλης οφειλής. Έτσι, ο σύζυγος μπορεί να διορθώνει γραπτώς τη σωστή ημερομηνία και το σωστό ποσό στην πληρωμή επιταγών. Σε αυτό το στάδιο, είναι φυσικά δύσκολο και επικύνδινο, ο ασθενής να κάνει τα ψώνια μόνος του. Πρόσωπα που στο παρελθόν ετοίμαζαν γεύματα για τα μέλη της οικογένειας ή / και τους επισκέπτες τους, αρχίζουν να εκδηλώνουν μειωμένη απόδοση σε αυτές τις δεξιότητες. Ομοίως και η δυνατότητα να παραγγείλουν φαγητό, από ένα μενού, σε κάποιο εστιατόριο.
Η κυρίαρχη διάθεση σε αυτό το στάδιο είναι συχνά αυτό που οι ψυχίατροι ονομάζουν μια ισοπέδωση των συναισθημάτων και απόσυρση. Με άλλα λόγια, ο ασθενής συχνά φαίνεται να ανταποκρίνεται λιγότερο συναισθηματικά, από ό, τι προηγουμένως. Αυτή η απουσία συναισθηματικής ευθύνης, πιθανώς να σχετίζεται στενά με την άρνηση του ασθενούς, η οποία είναι συχνή σε αυτό το στάδιο. Σε περίπτωση που ο ασθενής έχει επίγνωση της κατάστασης του, αυτή η συνειδητοποίηση της μειωμένης πνευματικής ικανότητας είναι γι’ αυτόν πολύ οδυνηρή και, ως εκ τούτου, του προκαλεί άρνηση της κατάστασης ακόμη και στον ίδιο του τον εαυτό. Κατά συνέπεια, ο ασθενής αποχωρεί και από κάθε είδους συμμετοχή του σε δραστηριότητες και συζητήσεις.
Η διάγνωση της ΝΑ μπορεί να γίνει με σημαντική βεβαιότητα από την αρχή του σταδίου αυτού που σύμφωνα με τις μελέτες διαρκεί περίπου 2 χρόνια.
Στάδιο 5: Μέτρια νόσος Αλτσχάιμερ
Στάδιο 5 – Εικόνα 5
Σε αυτό το στάδιο, τα ελλείμματα είναι επαρκή, ώστε να αποτρέψουν την καταστροφή. Η χαρακτηριστική λειτουργική αλλαγή, σε αυτό το στάδιο, ξεκινά από κάποιες ελλείψεις σε βασικές δραστηριότητες της καθημερινότητας. Αυτό είναι εμφανές, αφού το άτομο θα παρατηρήσει μια μείωση στην ικανότητα να επιλέγει τα κατάλληλα ρούχα για να φορέσει, ανάλογα με τις εξωτερικές καιρικές συνθήκες ή / και για τις καθημερινές περιστάσεις. Μερικοί ασθενείς φορούν κάθε μέρα τα ίδια ρούχα μέχρι κάποιος να τους υπενθυμίσει να αλλάξουν. Τότε, ο σύζυγος ή κάποιο άλλο πρόσωπο από το περιβάλλον του ασθενή καλείται να τον βοηθήσει αναφορικά με το τι να φορέσει. Η μέση διάρκεια αυτού του σταδίου είναι 1,5 χρόνο.
Και σε αυτό το στάδιο, τα ελλείμματα είναι επαρκή, ώστε να αποτρέψουν την καταστροφή. Οι ασθενείς δεν μπορούν πλέον να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους στην κοινότητα. Αν ένας ασθενής είναι μόνος του, τότε δεν θα έχει την κατάλληλη διατροφή, κτλ., καθώς δεν θα έχει την απαραίτητη βοήθεια. Πολλές είναι μάλιστα οι περιπτώσεις ασθενών που δεν έχουν την επαρκή φροντίδα και αντιμετωπίζουν προβλήματα συμπεριφοράς, γίνονται επιθετικοί, έχουν οργή και καχυποψία.
Γνωστικά, τα πρόσωπα αυτά, σε αυτό το στάδιο, συχνά δεν μπορούν να ανακαλέσουν στη μνήμη τους, τα σημαντικά γεγονότα και τις πτυχές της ζωής τους, όπως το όνομα του Πρωθυπουργού, τις καιρικές συνθήκες της ημέρας, ή τη διεύθυνσή τους.
Ακόμη και η απομακρυσμένη μνήμη, αντιμετωπίζει πρόβλημα, σε βαθμό που το άτομο δεν μπορεί να ανακαλέσει τα ονόματα συμμαθητών του. Ίσως επίσης να αντιμετωπίσει πρόβλημα με τον προσανατολισμό του. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν διεξαχθή, ένα μορφωμένο άτομο που πάσχει από τη νόσο, αντιμετωίζει δυσκολία να μετρήσει αντίστροφα από το 20.
Στη πράξη, οι ασθενής σε αυτό το στάδιο αρχίζουν να έχουν δυσκολίες με τις βασικές δραστηριότητες της καθημερινότητας τους. Το χαρακτηριστικό του ελλείμματος αυτού του τύπου είναι η μειωμένη ικανότητα να επιλέγουν τη κατάλληλη ενδυμασία. Το στάδιο αυτό διαρκεί κατά μέσο όρο, περίπου 1,5 χρόνο.
Στάδιο 6: Μετρίως σοβαρή νόσος του Αλτσχάιμερ
Στάδιο 6 – Εικόνα 6
Σε αυτό το στάδιο, ο ασθενής αντιμετωπίζει δυσκολία στο να εκτελέσει βασικές δραστηριότητες της καθημερινής ζωής. Λειτουργικά, έχουν παρατηρηθεί πέντε διαδοχικά υποστάδια. Αρχικά, στο στάδιο 6, οι ασθενείς, πέραν του ότι δεν μπορούν να επιλέξουν τα ρούχα τους χωρίς βοήθεια, αρχίζουν να χρειάζονται βοήθεια στο να τα φορέσουν σωστά.
Για παράδειγμα, ο ασθενής μπορεί να φορέσει ένα καθημερινό ρούχο σε μία επίσημη εκδήλωση. Περίπου σε αυτό το στάδιο ίσως και λίγο αργότερα, ο ασθενής δε μπορεί πλέον να κάνει μόνος του μπάνιο, χωρίς βοήθεια (στάδιο 6β – εικόνα 7). Χαρακτηριστικά, η πρώτη και πιο συχνή δυσκολία είναι η ρύθμιση της θερμοκρασίας του νερού για το μπάνιο. Στο υποστάδιο 6β, ο ασθενής ίσως να μη μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάποιες άλλες λειτουργίες της καθημερινής υγιεινής, όπως το σωστό βούρτσισμα των δοντιών.
Με την περαιτέρω εξέλιξη της ΝΑ, οι ασθενείς χάνουν την ικανότητα τους να διαχειρίζονται αυτόνομα τους μηχανισμούς της τουαλέτας σωστά (στάδιο 6γ). Μπορούν, για παράδειγμα, να τοποθετήσουν το χαρτί υγείας σε λάθος μέρος, εκτός φυσικά κι αν επιβλέπονται. Πολλοί ασθενείς ξεχνούν να τραβήξουν στο καζανάκι της τουαλέτας. Καθώς η νόσος εξελίσσεται σε αυτό το στάδιο, οι ασθενείς υποφέρουν και από ακράτεια.
Εικόνα 8
Σε αυτό το στάδιο, τα γνωστικά ελλείμματα του ασθενούς είναι γενικά τέτοιου μεγέθους, ώστε ο ασθενής μπορεί μερικές φορές να προκαλέσει
σύγχυση στη σύζυγό, τη μητέρα ή κάποιο άλλο οικείο του πρόσωπο. Στο τέλος αυτού του σταδίου, η ικανότητα ομιλίας περιορίζεται φανερά.
Εικόνα 9
Στο συγκεκριμένο στάδιο, οι ασθενείς ξεχνούν ακόμη και τα ονόματα των γονέων τους. Επίσης, είναι πολύ πιθανό να μπερδέψουν το σύζυγό τους με τους γονείς τους που
δε βρίσκονται πια εν ζωή.
Στάδιο 6ε Εικόνα 10
Γενικότερα, οι συναισθηματικές αλλαγές, γίνονται πιο εμφανή και ενοχλητικές σε αυτό το έκτο στάδιο της ΝΑ. Παρά το γεγονός ότι αυτές οι συναισθηματικές αλλαγές μπορεί, εν μέρει, να έχουν μια νευροχημική βάση, είναι επίσης πιθανό να σχετίζονται με την ψυχολογική αντίδραση του ασθενούς στην κατάστασή τους. Για παράδειγμα, οι ασθενείς δεν μπορούν πλέον να διοχετεύσουν την ενέργειά τους σε παραγωγικές δραστηριότητες. Κατά συνέπεια, δεν τους παρέχεται η κατάλληλη κατεύθυνση και οι ασθενείς αρχίζουν να κινούνται νευρικά, με ρυθμό, για να μετακινήσουν αντικείμενα. Εξαιτίας του φόβου, της απογοήτευσης του ασθενούς και της ντροπής για την κατάστασή τους, κτλ., οι ασθενείς αναπτύσσουν συχνά ξεσπάσματα λεκτικής βίας και απειλώντας, ακόμα και με βίαιες χειρονομίες. Επειδή οι ασθενείς δεν είναι σε θέση πλέον να επιβιώσουν μόνοι τους, αναπτύσσουν το φόβο της μοναξιάς. Η κατάλληλη θεραπεία αυτών και άλλων συμπεριφορικών και ψυχ
ολογικών συμπτωμάτων που εμφανίζονται σε αυτό το στάδιο, καθώς και σε άλλα στάδια της ΝΑ, περιλαμβάνει την παροχή συμβουλών όσον αφορά τις κατάλληλες δραστηριότητες και την ψυχολογική επίδραση της ασθένειας από τον ασθενή, καθώς επίσης και διάφορα φάρμακα.
Η μέση διάρκεια του σταδίου αυτού είναι περίπου 2-3 έτη. Καθώς αυτό το στάδιο φτάνει στο τέλος του, ο ασθενής, αρχίζει να εκδηλώνει εμφανή δυσκολία στην ικανότητα του να αρθρώσει λόγο.
Στάδιο 7: Σοβαρή νόσος του Αλτσχάιμερ
Στάδιο 7 – Εικόνα 11
Σε αυτό το στάδιο, οι ασθενείς με ΝΑ απαιτούν συνεχή βοήθεια με τις βασικές δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, για την επιβίωση τους. Το τελικό έβδομο στάδιο περιλαμβάνει έξι διαδοχικά υποστάδια. Αρχικά, σε αυτό το στάδιο, η ομιλία του ασθενούς, περιορίζεται σε περίπου έξι κατανοητές λέξεις ή λιγότερες κατά τη διάρκεια μιας εντατικής επαφής και προσπάθεια σε μια συνέντευξη με πολλές ερωτήσεις (στάδιο 7). Καθώς αυτό το στάδιο εξελίσσεται, η ομιλία γίνεται ακόμη πιο περιορισμένη, το πολύ, μια ενιαία και κατανοητή λέξη (στάδιο 7β). Μόλις χαθεί τελείως ο λόγος, η ικανότητα να μπορεί να περπατά ανεξάρτητα (χωρίς βοήθεια), είναι πολύ πιθανόν να χαθεί επίσης (στάδιο 7γ, Εικόνα 11). Ωστόσο, αν ο ασθενής δεχθεί την απαραίτητη φροντίδα και τα φάρμακα ίσως να καταφέρει να μη τα χάσει τελείως. Ωστόσο, κάτω από συνήθεις συνθήκες, το στάδιο 7α έχει μία μέση διάρκεια περίπου 1 χρόνου και το στάδιο 7β έχει μία μέση διάρκεια περίπου 1.5 χρόνου.
Στάδιο 7δ Εικόνα 12
Αυτό το στάδιο 7δ διαρκεί περίπου 1 έτος. Οι ασθενείς που επιβιώνουν, στη συνέχεια χάνουν την ικανότητα να χαμογελάσουν (στάδιο 7ε). Σε αυτό το στάδιο μπορούν να κάνουν μόνο μορφασμούς του προσώπου. Το στάδιο 7ε διαρκεί κατά μέσο όρο 1,5 χρόνο. Στο επόμενο στάδιο, το 7στ, οι ασθενείς με ΝΑ χάνουν την ικανότητα να κρατούν το κεφάλι τους, ανεξάρτητα.
Στο τελευταίο μέρος του τελικού σταδίου της ΝΑ, οι ασθενείς έρχονται αντιμέτωποι με μία σειρά από φυσικές και νευρολογικές αλλαγές που είναι ιδιαίτερα φανερές. Μία από αυτές είναι ότι δεν μπορούν να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι τους χωρίς βοήθεια. Οι ασθενείς μπορούν να επιβιώσουν σε αυτό το τελικό στάδιο, το 7φ, ωστόσο, οι περισσότεροι ασθενείς υποκύπτουν κατά τη διάρκεια του.
Στάδιο 7 Εικόνα 13
Στο τελικό στάδιο, οι ασθενείς με ΝΑ αντιμετωπίζουν την ακαμψία. Δεν μπορούν, δηλαδή να κινήσουν μεγάλες αρθρώσεις, όπως ο αγκώνας.
Σε πολλούς ασθενείς, η ακαμψία φαίνεται να είναι ο πρόδρομος για την εμφάνιση φυσικών παραμορφώσεων, σε μορφή συσπάσεων. Οι συσπάσεις είναι μη αναστρέψιμες παραμορφώσεις, οι οποίες εμποδίζουν την παθητική ή ενεργητική κίνηση των αρθρώσεων (Εικόνα 14). Αυτές οι παραμορφώσεις εκδηλώνονται στις αρχές του έβδομου σταδίου (7α και 7β), περίπου στο 40% των ασθενών με ΝΑ. Αργότερα, κατά το έβδομο στάδιο, εκδηλώνεται στους ασθενείς που δεν κινούνται (από το στάδιο 7δ έως 7φ) και σχεδόν όλοι οι ασθενείς με ΝΑ αντιμετωπίζουν συσπάσεις σε πολλαπλά άκρα και αρθρώσεις.
Στάδιο 7 Εικόνα 14
Συσπάσεις των αγκώνων, καρπούς και τα δάχτυλα. Η ανάπτυξη κοινών δυσμορφιών είναι γνωστή ως συσπάσεις και είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα στο στάδιο 7 της νόσου του Αλτσχάιμερ. Η σύσπαση είναι μια κοινή δυσμορφία που κάνει όλο το φάσμα της κίνησης, αδύνατο, χωρίς ο ασθενής να νιώθει έντονο πόνο. Περίπου το 95% των ασθενών εκδηλώνουν αυτές τις παραμορφώσεις.
Οι νευρολογικές αντανακλαστικές αλλαγές γίνονται επίσης εμφανής στο στάδιο 7. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η εμφάνιση των λεγόμενων «βρεφικών», «πρωτόγονων» ή «αναπτυξιακών» αντανακλαστικών που υπάρχουν στο βρέφος, αλλά εξαφανίζονται στο μικρό παιδί. Αυτά τα αντανακλαστικά, συμπεριλαμβανομένου του αντανακλαστικού της αντίληψης, του πιπιλίσματος (Εικόνα 15) και του αντανακλαστικού Βαοίηδκΐ (Εικόνα 16), γενικά αρχίζουν να επανεμφανίζονται στο τελευταίο μέρος του έκτου σταδίου και συνήθως υπάρχουν στο στάδιο 7. Λόγω της πολύ μεγαλύτερης σωματικής δύναμης και του μέγεθος του ασθενούς, σε σύγκριση με ένα βρέφος, αυτά τα αντανακλαστικά μπορεί να είναι πολύ ισχυρά και μπορεί να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά την φροντίδα που παρέχεται στον ασθενή με ΝΑ. Οι ασθενείς συνήθως πεθαίνουν κατά τη διάρκεια του έβδομου σταδίου. Ο μέσος χρόνος θανάτου είναι όταν οι ασθενείς χάνουν την ικανότητα να μπορούν να περπατούν και να κάθονται μόνοι τους, χωρίς βοήθεια (στάδια 7γ και 7δ).
Στάδιο 7 Εικόνα 15
Το αντανακλαστικό του πιπιλίσματος (Εικόνα 15). Το «πρωτογονές» αντανακλαστικό, επίσης γνωστό ως «βρεφικό» αντανακλαστικά ή «αναπτυξιακό» αντανακλαστικό
Το αντανακλαστικό Babinski. Αυτή η ανώμαλη απόκριση προς διέγερση του πέλματος του ποδιού χαρακτηρίζεται από ραχιαία κάμψη του μεγάλου δακτύλου και των άλλων δακτύλων του ποδιού.
Στάδιο 7 Εικόνα 16
Η πιο συχνή γενεσιουργός αιτία του θανάτου είναι η πνευμονία. Η αναρρόφηση είναι η πιο κοινή αιτία της πνευμονίας. Οι ασθενείς στο έβδομο στάδιο της ΝΑ, φαίνεται να είναι πιο ευάλωτοι σε όλες τις κοινές αιτίες της θνησιμότητας στπυς ηλικιωμένους, συμπεριλαμβανομένων του εγκεφαλικού επεισοδίου, της καρδιακής νόσου και του καρκίνου.
*ΝΑ: Νόσος Αλτσχάιμερ
Lecanemab: το νέο μονοκλωνικό αντίσωμα για τη νόσο Alzheimer
Πηγή:
The Encyclopedia of Visual Medicine Series
An Atlas of Alzheimer’s Disease,
Parthenon, Pearl River (NY)
By: Barry Reisberg, M.D.
Ελεύθερη μετάφραση ygeia2.gr Πηγή άρθρου στα αγγλικά: